فرهاد نظريان ساماني
دولتهايي که تا به امروز در نظام جمهوري اسلامي حاکم بوده اند البته پس از دولت پنجم ،به نوعي در راستاي قلع و قمع کردن نيروهاي موجود، تمام توان خود را به کار گرفته بودند که اصطلاح "جابه جايي اتوبوسي "به نوعي بر اين عملکرد سياست زده آنها نهاده شد. اين عمل مورد تقيبح تمام نخبگان جامعه قرار گرفت به گونه اي که نارضايتي را در تمام لايه ها به ارمغان آورد. در علم مديريت نيز کتابها نوشته شد که اگر مثالي قابل عرض باشد آن هم کتاب چالشهاي مديريت دولتي ايران نوشته دکتر دانايي فر است که عدم جدايي اداره از سياست و يا مديران سياست زده را جزء آفات کشور معرفي مي کند که غالب اين مديران نيز از تخصص و تعهد کافي برخوردار نيستند.
دولت نهم اما در اين ميان قدري با ساير دولتها تفاوت داشت و آن اين بود که با روي کار آمدنش، هرچند سياست درو کردن نيروها را از دولتمرد گذشته تا حدودي به ارث برد ولي اينبار شاهد حضور نيروهاي انقلابي و متعهدتر در صحنه اجرايي بوديم به طوري که امروز يکي از تعاريف رهبر از نقاط مثبت اين دولت، سر دست گرفتن ارزشهاي انقلابي و اسلامي و افتخار به آنها در دنيا بوده است.
در اين کتاب علاوه بر اين ضعف، نگاه قبيله اي به امر مديريت نيز از ديگر ضعوف سيستم ادري -اجرايي کشور بر شمرده شده است. اين ضعف نيز به نوعي در اين دولت تلطيف گشت و حضور نيروهاي جوان و تازه نفس که برآيندي چون همت و کار مضاعف در عرصه آباداني کشور را به همراه خود داشتند، گوياي نگاه بازي است که در دولت نهم و دهم شاهد آن بوديم.
حال منظور از طرح اين مباحث در اين وجيزه کوتاه اين است که به زعم نويسنده اگر دولت يازدهم که با محوريت اعتدال پا به ميدان نهاده است و از هم اينک با پروپاگانداي رسانه هاي اصلاح طلبي که با نگاه سهمي به دولت، قسمت اعظم و مهم آن را از براي خود مي دانند، مواجه گشته است، بخواهد نرمشي خرج کند و شايد خطري چون سقوط را در مخالفت با اين قشر خاکستري ببيند، اوضاع نابسماني از انتقادها از بدنه نظام را به خود خواهد گرفت که نتيجه قطعي به غير از سراشيبي و انزواي عمومي نخواهد داشت.
در هر حال روحاني مردي سياستمدار و با تجربه است که اين ويژگي را قطعا در نگاه وي در تعيين کابينه به منصه ظهور خواهد گذاشت. از مهمترين شاخصه هايي که امروز بايد از آن براي تعيين اشخاص کابينه بهره ببرد، يکي نگاه اسلامي و ديگري نگاه انقلابي به امر اجرائيات کشور است و الا افرادي که سعي در تحميل گزينه هايي به دولت هستند فاقد چنين نگاهي مي باشند و گزينه هاي آنها در سپري کردن امتحانهاي سهل ناتوان بوده و رفوزه ميدان انقلابي گري شدند و شايد هزاران فرسخ از گفتمان امام راحل و عظيم الشان فاصله گرفته اند. اين افراد نمي توانند در اين دولت جايي داشته باشند که حضورشان قطعا قصه اي را رقم خواهد زد که شايد خوشايند هيچ کس به جزء دشمنان نظام نخواهد بود. قطعا تحميل نيرو به دولت جايز نيست ولي هشدار و اشارت به شاخص ها در حد يک مشاوره مي تواند اين تکليف را از دوش نيروهاي دلسوز نظام بردارد. جابه جايي اتوبوسي شايد به عنوان يک سياست بار ديگر در اين دولت تکرار شود ولي نگاه روبه پشرفت نظام اين را بر نمي تابد که نيروهاي سست عنصر و غربزده سکان دار وزارتخانه ها شوند